1- ساخت بتن :

ساخت بتن باید بصورتی انجام گیرد که کلیه دانه ها و سیمان به طور یکنواخت با هم مخلوط شوند. مهندس کارگاه باید دقت کند و مطمئن شود که توزیع دانه ها در همه قسمتهای بتن به یک صورت است. این اطمینان اکثرا با چشم و با تجربه و بررسی درجا امکان پذیر است. توصیه می شود در اختلاط اجزاء بتن از میکسر و یا از بچینگ پلانت استفاده شود.

2- حمل بتن :

در حمل بتن دو مسئله قابل توجه است :

الف : حمل باید به صورتی انجام شود که جدا شدن دانه ها اتفاق نیفتد.

ب : حمل باید به صورتی انجام شود که آب بتن از دست نرود.

حمل بتن را می توان به روش های مختلف انجام داد :

الف- حمل دستی : حمل بتن ممکن است به صورت دستی انجام شود که فقط برای کارهای کوچک کاربرد دارد ( مثلا با فرغون )

ب- حمل با کمپرسی : حمل بتن ممکن است با کمپرسی انجام شود که توصیه شده بتنی که با کمپرسی حمل می شود ، حداکثر 45 دقیقه در کمپرسی بماند و حتی المقدور با کارایی کم ساخته شود. مشکل عمده این روش پدیده جدا شدن دانه هاست. این روش بیشتر برای مسیر های صاف و هموار و کوتاه یا متوسط توصیه می شود.

پ- حمل با میکسر : حمل ممکن است با میکسر های دوار که بر پشت یک کامیون نصب شده اند صورت پذیرد. توصیه شده ، زمان مسافت حمل از 1.5 ساعت بیشتر طول نکشد ( اگر زمان بیشتری بگذرد واکنش های شیمیایی عملا انجام می گیرد. )

د- حمل با روش های خاص دیگر :

وسایل خاص دیگری هست که ممکن است حمل با آنها صورت گیرد. یکی از آنها تسمه نقاله بوده که امروزه کاملا از رده خارج شده است.

3- ریختن بتن :

مرحله بعد از حمل ریختن و جای دادن بتن در قالب است. مهمترین مسئله در هنگام ریختن بتن ، امکان جدا شدن دانه هاست. مهندس کارگاه باید کاملا مراقب باشد تا هنگام ریختن بتن ، از عواملی که سبب جدا شدن دانه ها می شود احتراز شود. توصیه می شود فاصله قرار گیری بتن از محلی که بتن سرازیر می شود حتی المقدور کم بوده و از 50 سانتیمتر تجاوز نکند. ممکن است بتن ریزی توسط دستگاه پمپ صورت گیرد. از مشکلات پمپ در ریختن بتن آن است که اجبارا باید نسبت آب به سیمان را برای حصول روانی لازم ، به میزان قابل توجهی افزایش داد ( به عنوان مثال چنانچه بتنی دارای اسلامپ 5 است بخواهند با پمپ در قالب جای دهند ، اجبارا باید اسلامپ را از 5 سانتیمتر به 10 یا 12 سانتیمتر افزایش دهند ، از این جهت استفاده از پمپ همیشه توجیه ندارد. ) استفاده از پمپ بتن ، بیشتر در مواردی توصیه می شود که بتن ریزی در ارتفاع بوده و از طرفی مشکل ریختن بتن هم وجود داشته باشد. برای بتن ریزی در ستونها به وسیله ی پمپ باید دقت کرد که با عبور دادن لوله پمپ از قالب ، ارتفاع مجاز بتن ریزی تنظیم شود. در بتن ریزی هایی نظیر بتن ریزی ستون که امکان عبور دادن لوله پمپ از قالب و تنظیم ارتفاع مناسب بتن ریزی میسر نباشد ، بهتر است که در قالب و در فواصل مناسب ( مثلا 1 متر به 1 متر ) روزنه هایی را تعبیه نموده و بتن ریزی را از این روزنه ها انجام داد. در چنین مواقعی همچنین می توان از قیف جهت بتن ریزی ، استفاده کرد.

البته باید توجه داشت که بتن ریزی به گونه ای انجام گیرد که جدایی دانه ها رخ ندهد.

در شکل زیر روش صحیح و غلط نشان داده شده است.

در مورد بتن ریزی کف ها باید به دو نکته توجه کرد : اولا بتن را نباید به صورت توده ی بزرگی خالی کرد و سپس با حرکت افقی آن را جابجا کرده و قالب را پر کرد زیرا سبب جدایی دانه ها می شود. ثانیا بتن ریزی باید به گونه ای انجام گیرد که بتن ریخته شده تحت فشار وسیله تخلیه بتن ( نظیر فرغون ) قرار نگیرد زیرا سبب آب انداختن بتن می شود.